Reis rond de wereld in 180 dagen

Hoop en vrees

We hebben een gesprek met de chauffeur, die luistert naar de naam Happy. Hij rijdt ons een paar dagen rond in Lombok en vertelt vol passie over het verleden en zijn verwachtingen van de toekomst. De culturele tradities van het eiland, de dans, muziek en ceremonies doen zijn ogen oplichten en hij vertelt honderduit over zijn ervaringen en zijn hoop dat al dit moois niet verloren mag gaan door de jeugd al vroeg kennis te laten maken met deze overleveringen. Tempo dulu, zo wordt de hang naar het verleden in het Indonesisch genoemd en we snappen waarom, het lijkt of de tijd op Lombok stilstaat, de boeren bewerken de prachtige groene rijstvelden nog met de hand, het leven gaat langzaam en speelt zich grotendeels buiten de deur af. De persoonlijke banden zijn sterk, iedereen heeft wel ergens een vriend zitten die iets voor je kan betekenen en binnen de familie zorg je simpelweg, onder andere door het ontbreken van goede sociale voorzieningen, voor elkaar.

Toch is Lombok volgens Senna - de echte naam van de chauffeur - aan het veranderen, dát staat volgens hem buiten kijf. De toekomst zal echter uitwijzen of dit ten goede of ten slechte zal zijn. De opening van het spiksplinternieuwe internationale vliegveld in oktober biedt zowel uitdagingen als bedreigingen, in de zin dat Lombok enerzijds, net als Bali, overspoeld zal worden met toeristen, met alle gevolgen van dien, maar anderzijds ook zal profiteren van dezelfde vakantieganger die zijn vreemde valuta kwistig, zo wordt verwacht en gehoopt, op het eiland zal uitgeven.

We hebben gezien wat het toerisme kan doen; de eerste paar dagen op Lombok waren we op de populaire Gili eilanden en zagen dat de witte ‘bounty' stranden waren bedekt met dood koraal. Boze tongen beweren dat dit is gekomen door (dynamiet) vissen, de lokale bevolking houdt het echter op het broeikaseffect. Wat de waarheid ook moge zijn, één ding is ons wel duidelijk, de Gili eilanden worden in rap tempo volgebouwd met resorts en zijn onvoldoende toegerust om de horde toeristen te kunnen verwerken. De zoektocht van de mens naar materiele vooruitgang staat, zoals zo vaak, haaks op de zorg voor het milieu.

Na de Gili eilanden reden we met een aftands wit bestelbusje over weggetjes waarin kuilen zaten die een doorsnee loopgraafsoldaat uit de eerste wereldoorlog blij zou hebben gemaakt. Een beetje lamlendig stapten we in Senggigi, een relax toeristenplaatsje in het westen van Lombok, uit het busje. Ter plekke besloten we om dit stadje te gebruiken als uitvalsbasis voor korte dagreizen het binnenland in. De eerste trip leidde ons naar Tetebatu waar we bij een prachtig wit koloniaal huis een wandeling door de rijstvelden maakten, op het land was ongeveer al het voedsel, wat we gedurende een dag voorgeschoteld kregen, te zien. Van de ananas bij het ontbijt, de bananen in de pisang goreng, tot aan de vanillestokjes in de koffie (kopi) toe. Voor de tweede dagtocht hadden we ons oog laten vallen op de watervallen in het noorden van het eiland, verteld werd dat je een jaar jonger zou worden als je achter de waterval doorliep. Ze waren vergeten te vertellen dat het ongeveer je leven kost om het te proberen, dan maar een jaartje ouder. Vandaag gaan we terug naar Bali en nemen afscheid van Senna, hem achterlatend met de hoop op een betere (materiele) toekomst maar ook met de vrees dat Lombok wordt ontdaan van haar tradities en van zijn mooie natuur. De pracht en praal van de Verenigde Oost-Indische Compagnie ligt op ons te wachten op het volgende eiland van de gordel van smaragd: Java.

Reacties

Reacties

yvonne.koppelaars@gmail.com

Leuk hoor om jullie mooie reisverslagen te lezen. genieten we een klein beetje mee. zaterdag de eerste tennisdag competitie gehad... prachtig weer en leuke dames maar wel met 5-0 verloren. Misschien wel omdat jij er niet bij was Ellen! Veel plezier op Java, groeten van Yvonne

Jelmer

Hé Berny en Ellen,

Had Senna geen moeite met het jaar 1894? Geschiedenisvraagje...

Veel plezier daar,

Jelmer

Jack

Heey wereldreizigers,

Een tijdje niets van jullie gehoord.
Wij dachten al dat jullie verdwaald waren.
Goed weer iets van jullie te lezen.

Fatima Koote

Hallo Ellen en Berny,

Erg leuk om jullie verhalen te lezen. Maar wat gaat de tijd snel, zeg! Jullie zijn inmiddels alweer over/ op de helft van jullie reis. Veel plezier tijdens jullie reis/reizen door Azie.

groet,

Fatima

Wim, caroline en Ruben

Hi hi,
Die foto's van Bali en Lombok doen ons weer denken aan onze vakantie daar vorig jaar. Super, beleef het weer een beetje opnieuw!
Java is wel het meest criminele eilandje he?! Dus wees voorzichtig!
ENJOY! Groetjes!
NB Ruben is nu 8 maanden al weer, hij kruipt de hele kamer rond, kan zelf zitten en probeert nu al zelfs te lopen! We hebben onze handen vol!;-)

Geeta Ghiraw

Hallo luitjes!
Wat toevallig, ook wij gaan over een week naar Indonesië :p
Wij doen java en bali aan...
Wat grappig...

Groetjes en geniet ervan!

Geeta

Mies Versijde

Hallo Bernie en Ellen,
Even een levensteken uit het verre Nederland.
Wat maken jullie een interessante reis.
Heb met veel belangstelling jullie belevenissen gelezen en wens jullie nog veel mooie dagen toe.
Dag!!Hartelijke groeten van Tante Mies.

Ingrid en Jacqueline

Hallo Berny en Ellen

Wij van de Or (Ingrid en Jacqueline) genieten van jullie verhalen, tjonge tjonge jullie maken wat mee zeg!, we stinken van jaloersheid en willen de volgende keer ook mee, kunnen we daar geen teambuilding vieren we stellen het zo voor aan Marion!.
Geniet er nog lekker van en wij blijven smullen van jullie verhalen.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!