Arequipa in Peru staat bekend als de witte stad, omdat de meeste gebouwen zijn opgebouwd uit het witte vulkaangesteente dat ‘sillar' wordt genoemd. Dat is goed te zien aan de koloniale gebouwen in de stad, de zestiende-eeuwse hispaanse kathedraal en het prachtige klooster Santa Catalinabijvoorbeeld, zijn zo wit als sneeuw. In een stad die op een breukvlak ligt van aardplaten en daardoor veelvuldig wordt getroffen door aardbevingen, neemt de kans dat een gebouw instort aanmerkelijk af, als dit vulkaangesteente als fundament wordt gebruikt. Arequipa was ons voor deze reis volkomen onbekend, maar is toch een stad van enige omvang en de op twee na grootste stad van Peru met900.000 inwoners.

We hebben onze intrek gevonden bij een prachtige - je raadt het al witte - Casa, die genoemd is naar kuifje (Tintin). Zoals de naam al suggereert wemelt het hier van de Fransen. Dachten we van die gasten af te zijn, lopen we ze hier weer tegen het lijf! Jacques: geintje natuurlijk. Na twee dagen van acclimatiseren, de stad ligt namelijk op 2.300 meter hoogte, trekken we naar de colca canyon, een kloof die twee keer zo diep is dan de grand canyon in de Verenigde Staten. De condors vliegen ons om de oren en laten de aanwezige mensen een prachtig staaltje vliegwerk zien. Mooi om die vogels, met soms een spanwijdte van vier meter, gracieus in de lucht te zien vliegen, zich langzaam mee laten drijvend op de thermiek. De jonkies zijn bruin van kleur en de oudere vogels zijn zwart met wit en vertonen enige gelijkenis met pianotoetsen. Het was een geweldige dag en we ploffen vermoeid in ons bed, om de volgende dag nóg hoger de bergen in te gaan.