Reis rond de wereld in 180 dagen

Het rijk van het midden

De Chinezen hebben eeuwenlang aangenomen, al dan niet terecht, dat China het middelpunt van de wereld was. Trots werd het land door de inwoners ‘het rijk van het midden' genoemd en in een poel van culturele duisternis was China een lichtbaken voor anderen. Dat China cultureel veel te bieden heeft, dat is ons wel duidelijk.

Aangekomen in het middeleeuwse Pingyao - na een treinreis van meer dan twaalf uur - kijken we onze ogen uit. In de oude dorpskern staan overal rijkelijk versierde houten huisjes, voorzien van prachtig houtsnijwerk en fraaie beschilderingen. Aan de daken van de woningen bungelen rode lantaarns - bekend uit de film Raise the red lantern - die wij kennen van lampionnenoptochten. We raken aan de praat met een Chinese man, een zwerver zo blijkt later, die zichzelf, als een autodidact, de Engelse taal machtig heeft gemaakt. Ongelooflijk knap, aangezien het Chinese karakterschrift in geen velden of wegen lijkt op de taal die is gebaseerd op het alfabet. Hij vraagt ons de oren van de kop: waarom gebruik je hier de verleden en niet de toekomende tijd? Wanneer begint de ochtend, middag en de avond in jullie land? We vinden het leuk totdat we doorkrijgen dat het eenrichtingsverkeer is en we geen antwoorden krijgen op de vragen die wij zelf stellen.

Na Pingyao zetten we onze reis voort naar Xi'an om te genieten van een andere culturele schat; het terracottaleger. We zijn onder de indruk van de achtduizend handgemaakte beelden, die allemaal uniek zijn, omdat elk beeld een ander gezicht kent. De volgende paar dagen maken we tijd vrij om de omgeving te verkennen. De supersnelle trein, die met een snelheid van 300 kilometer per uur over de rails raast, is leuk om mee te maken en brengt ons bij Luoyang waar de grotten van Longmen op ons liggen te wachten. De boeddhistische kunst is een parel voor het oog, de ongeveer honderdduizend beelden - niet dat we ze geteld hebben - verspreid over 1.400 grotten doen ons versteld staan. Na dit alles nemen we een nationale vlucht naar Chengdu. Het noodlot slaat toe.

Op het vliegtuig van Chengdu aangekomen, haasten we ons naar de shuttle bus die ons naar het centrum van de stad moet brengen. In het centrum aangekomen, nemen we een taxi naar ons hotel. Rond middernacht checken we in bij de receptie, mag ik uw paspoort even zien? Zo vraagt de vriendelijke receptioniste. Ellen haalt vluchtig haar paspoort tevoorschijn, de hand van Berny gaat naar de heuptas die er niet meer blijkt te zijn. We hebben de heuptas verloren óf hij is gestolen, zo maken we snel de conclusie. Lichte paniek - dat is een understatement - slaat toe, beelden van het einde van de wereldreis doemen bij ons op. We gaan snel terug naar het vliegveld maar diep in de nacht blijkt het (internationale) vliegveld te zijn gesloten. In het Engels spreken we een paar medewerkers aan waarvan de werktijd erop zit. Uiteraard spreken ze geen Engels, maar gelukkig, we hebben een vertaalcomputertje (dank daarvoor Jan) en laten de zin horen dat we hulp nodig hebben. Binnen een paar minuten staan er vier (!) agenten om ons heen. We worden goed geholpen maar we krijgen al snel door dat we niet te veel moeten verwachten. Teleurgesteld gaan we terug naar het hotel en vallen, moe van de stress en het lange reizen, in slaap. De volgende dag bellen we de ambassade, die ons vertelt dat we aangifte moeten doen en naar de ambassade in Beijing óf naar een van de consulaten in Shanghai of Guangzhou moeten gaan voor een nieuw paspoort. Na het verlies gemeld te hebben op het politiebureau - het enige wat we gezien hebben in Chengdu - besluiten we om naar Shanghai te gaan.

Na een treinreis van 36 uur, de afstanden zijn immens in China, arriveren wij in deze hypermoderne stad. Aangezien het zondag is kunnen we niets aan de situatie doen en besluiten om de boulevard af te lopen. Geweldig om de ‘Bund', de koloniale huizen aan de rivier, te zien. Op de maandag krijgen we een verlossend telefoontje van Air China, het paspoort is teruggevonden! Het lag in het vliegtuig en is (pas) na drie dagen bij een schoonmaakactie tevoorschijn gekomen. Waarschijnlijk moet de geldbuidel bij het omdoen van de rugzak of bij het slapen zijn afgegleden. Het probleem is dat we nu 2.100 kilometer zijn verwijderd van Chengdu. Hoe krijgen we het paspoort terug? We stellen voor om het op te laten sturen met een snelle (relatief veilige maar ook dure) postservice. Air China heeft een beter idee, ze kunnen het mee laten sturen met de eerstvolgende vlucht naar Shanghai, dezelfde avond nog. Lijkt ons een goed plan, wederom staan we rond middernacht op een vliegveld te wachten, nu in Shanghai. Na enige hectiek - de bemanning besluit misschien om nog een biertje of een kop koffie te drinken - houdt Berny het paspoort in zijn handen. Blij en tevreden gaan we terug naar ons appartement.

De dagen zitten er in China op en we kijken terug op een prachtige maand, maar we beseffen wel dat, om op je eigen houtje in het land te gaan reizen, je over veel geduld en over doorzettingsvermogen moet beschikken. Toch zou een Chinees, zonder blikken of blozen, kunnen zeggen dat het land, cultureel gezien, nog steeds het rijk van het midden is. Een cultuur waar menig land jaloers op kan zijn.

Reacties

Reacties

Jacques M.

Wat een opluchting zeg. Ik vind nog steeds knap dat jullie China hebben ontdekt zonder gids of tolk. Ik ben wel jaloers dat jullie meer gezien hebben dan wij haha. Achteraf zullen jullie deze avonturen met plezier terugdenken. Op naar de laatste werelddeel...

monica,marijn ed de kids

phoe hee dat is schrikken!
en jeeh wat hebben jullie ook geluk gehad dat het paspoort terug werd gevonden!
we zijn trots dat jullie dit allemaal zo goed oplossen

op naar afrika!!!

jan en catrien.

nou dat was wel even schrikken dat je je paspoort
kwijt was.
maar dat hebben jullie goed opgelost daar in dat verre
china.
mooi dat je chinees kunt.[grapje]
gr;uit Dokkum.

Wim,Caro en Ruben

Tjonge jonge in China je paspoort kwijtraken EN weer terugkrijgen, WOW! Wat gaat jullie reis toch snel! Nog maar een maand en dan zijn jullie al weer terug!Op tijd voor Ruben zijn eerste verjaardag!;-)
Ruben loopt inmiddels al aan onze handen, hij groeit zo snel het is al een echt mannetje!

Wim,Caro en Ruben

Veel plezier nog in het mooie AFRIKA! Daar raak je helemaal aan verknocht!
Groetjes, Wim, Caro en Ruben

pa en ma

Wat geweldig dat jullie dit zelf hebben opgelost, met behulp van de china air.
Dat deze maatschappij jullie hebben opgebeld dat de paspoort was gevonden is klasse.
Nu op weg naar het volgende avontuur.
Hier gaat alles goed in Santpoort.
Afgelopen zondag zijn we bij Dennis geweest en mochten
Levy even in onze armen houden.
Het is een heel lief kereltje, zegt ma vol trots.
wij hebben lootjes getrokken voor 5 december
jammer dat jullie niet mee kunnen doen.
als jullie terug zijn liggen nog een paar pakjes voor jullie onder de kerstboom.
groetjes Pa en Ma.

Ton Nieuwenhof

Geweldig verhaal van het paspoort en gelukkig met een goede afloop. Berny, bij het vertrek heb ik je oa gezegd goed op Ellen te passen. Ik trek deze vraag nu in en vraag Ellen goed op jou te passen want bij een tas lukt het je al niet. (Geintje hoor vond het leuk dit even te schrijven). Geniet nog even van de wereldreis en tot over een paar weken.
Groetjes
Ton Nieuwenhof

gerrit en erna

hallo wereldreizigers,
Wat geweldig dat jullie het paspoort weer terug hebben, het was wel even schrikken.
Mooi reisverslag weer van china, wat een belevenissen.
Jammer jullie te missen op 5 december.
Vele lieve groeten van Gerrit en Erna.

rina

Geniet nog even en fijn dat het weer wat beter met jou , gaat groetjes en liefs voor jullie, van Jan en Rina

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!